Eindelijk de Whale Shark!

De tijd vliegt voorbij en ik krijg het steeds drukker vanwege mijn uitstelgedrag, vandaar dat ik de laatste weken geen tijd had om mijn blog bij te werken. Ik had uiteraard wel genoeg tijd om VKW op de website en op Facebook te volgen. Goed om te zien dat de D1 op een mooie tweede plaats staat en dat VKW 1 natuurlijk kampioen gaat worden!

Drie weken geleden begon mijn dag met een hoop regen en een ochtendduik. De tocht ging naar Shark Island, waar ik zelf nog niet vaak was geweest. Ik mocht bij deze duik Nathalie assisteren die drie andere duikers mee had. Één van de duikers had (zichtbaar) weinig ervaring en hij ging verschrikkelijk snel door zijn lucht heen. Je begint een duik met 200 bar perslucht en toen ik op 140 zat, moest ik met de klant naar boven die zijn lucht er al bijna doorheen gewerkt had. De dankbare taak van assistent mocht ik ook de tweede duik weer vervullen door eerder met de duiker naar boven te gaan. Deze dag sloten we later bij de Karma bar af onder het genot van een Chang.

Helaas was ik de volgende dagen ziek geworden waardoor ik niet kon duiken. Waarschijnlijk had ik gewoon iets verkeerds gegeten. Toen ik weer redelijk beter was geworden mocht ik weer een duik leiden met drie klanten bij Chumphon. Natuurlijk vertelde ik ze van te voren dat er een kleine kans was op een Whale Shark maar waarschijnlijk zal die er niet zijn. Toch blijf ik altijd hopen en kijk ik af en toe in de open zee of er toevallig één zwemt… Helaas hadden we hem deze duik niet gezien, maar de duik was leuk en dat vonden de andere 3 duikers gelukkig ook.

Een leuke bijkomstigheid was dat mijn vader en oom in de ochtend daarop aan zouden komen. Waar Robert en ik eerst een leuk plan hadden om ze naar een vervallen bungalow te sturen en ze te laten geloven dat ze daar hadden geboekt, kwam het er helaas niet van. Ik kreeg een sms dat ze zelf al met de taxi naar het resort waren gereden en dat ze later wel naar de duikschool zouden komen. In de middag kwamen ze even langs en ’s avonds (helemaal goed gespeld nu amber!) gingen we gezellig met Robert, Sirikan (vriendin van Robert), Niels (oom), Hans en ik wat eten bij het resort. Het restaurant was heel goed en na al die tijd van Thais eten was ik wel toe aan een heerlijke steak! Na wat bijgepraat te hebben, gingen we weer naar huis.

Nog nagenietend van mijn heerlijk steak kwam ik de volgende dag aan bij Impian. Na in de ochtend wat klusjes te hebben gedaan, ging ik in de middag duiken met onder andere Niels en Robert. Niels deed nog een opfriscursus omdat hij een tijdje niet had gedoken. Na herhaaldelijke pogingen van Robert om mijn vader aan het duiken te krijgen, besloot hij eerst te beginnen met snorkelen. Toen we met de boot terug kwamen, was het nog even de laatste dingen opruimen en daarna ging ik al snel richting het nieuwe huis van Latoya en Raf. Daar werd een housewarming gegeven en het nieuwe huis is goed ingeluid. Vervolgens hebben we deze gezellige avond/nacht afgesloten in Sairee.

Na een korte nacht ging de wekker om 7 uur weer voor het duiken. Het duiken werkt altijd wel een beetje ontkaterend maar de vermoeidheid was nog aardig aanwezig. Dat het zichtbaar was kreeg ik ook herhaaldelijk te horen van mijn oom en vader. Gelukkig mocht ik de middag vrijaf en hield ik een fijne siësta aan het zwembad bij het resort van Hans en Niels. Voor de lunch had ik uiteraard weer een heerlijke steak besteld. Na een beetje uitgerust te zijn, gingen we met zijn vijven naar Sairee om bij een goed restaurant te gaan eten. Dit was gezellig, maar ik was ook blij toen ik weer lekker mijn bed in kon kruipen.

De volgende ochtend stond er een leuke duik op het programma. We gingen naar South West Pinnacle waar ik zelf nog nooit eerder was geweest. Op de boot leek het alsof we recht in het noodweer zouden varen, maar gelukkig bleek het eenmaal op de duikplek aangekomen mee te vallen. Ik dook samen met Niels, Rasmus en twee andere. Al snel bleek dat het zicht niet super was onderwater. Toch was het nog wel een leuke duik en aan het eind zagen we nog een school inktvisjes. Die had ik hier nog niet eerder gezien. In de middag besloot ik na herhaaldelijk adviseren (zeuren) van mijn oom en vader om naar de dokter te gaan. Achteraf bleek dat ze gelijk hadden aangezien ik aardig wat geïnfecteerde wondjes had opgelopen. De dokter was in totaal drie kwartier bezig om alle wondjes weer open te maken met een naald en om het vervolgens te ontsmetten. Niet echt een fijn gevoel kan ik jullie vertellen. Het slechte nieuws was dat ik 4 dagen niet in het water mocht komen en dat ik aan de antibiotica moest. Dat betekent dus 4 dagen niet duiken en 5 dagen niet drinken. Dit viel mij nogal zwaar en daarom besloot ik om mijn verdriet weg te eten met een lekkere steak samen met mijn vader en oom.

Omdat mijn vader en oom nog maar één dag op Koh Tao verbleven mocht ik een dag vrij. Mijn plan om uit te slapen mislukte omdat ik nu in een ritme zit van vroeg opstaan. Uiteindelijk wist ik het nog tot 9 uur te rekken en toen was het tijd om alle wondjes te verzorgen. Wat een verschrikkelijke klus was dat. Dit koste mij gewoon drie kwartier van de dag! Vervolgens deed ik nog een beetje theorie in de duikschool en daarna ging ik aan het zwembad liggen bij het resort. Ik kon jammer genoeg niet afkoelen in het water, maar met een beetje lezen kwam ik de dag wel door. Oja, ik vergat bijna de steak die ik tussen de middag nog had gegeten. Het was weer genieten! De laatste avond van mijn oom en vader sloten we af met Sirikan en Robert bij Café Del Sol. Dat is een goed restaurant met een lekker westers eten. Na lang wikken en wegen besloot ik een steak te nemen, omdat ik daar goede verhalen over had gehoord. Nadat mijn buikje weer rond was en na een gezellige avond besloten we naar huis te gaan en de volgende ochtend zouden mijn vader en oom weer richting Bangkok gaan.

Om half 9 zouden ze vertrekken en mijn wekker stond al om 7 uur om alle voorbereidingen weer te treffen. Na mijn oom en vader uitgezwaaid te hebben, besloot ik om maar aan mijn stage opdracht verder te gaan aangezien ik daar nu de tijd voor had. Het drooghouden van mijn verband kon ik de volgende dag wel vergeten want toen was het Songkran! Op deze dag wordt het Thaise nieuwe jaar ingeluid en de teller staat nu op 2556. Dus bij deze iedereen nog een gelukkig 2556!! Songkran is in Thailand één groot waterspektakel, wat echt heel leuk om te zien en te doen is. Het grootste gedeelte hebben wij bij de dokter gevierd omdat Latoya een brommerongeluk had gehad waardoor ze eerst naar de dokter moet. Wij bleven hier een tijd hangen omdat de artsen ook gewoon met water aan het gooien waren op de voorbijkomende voetgangers, auto’s en brommers. Later kochten we nog wat ijs om het water kouder te maken en het feest kon beginnen. Na ongeveer 2 a 3 uur het kind uitgehangen te hebben, gingen we verder naar de uitgaansplekken. Hier was het ook een groot feest met genoeg watergevechten. Dit was echt een super feest om mee te maken!

Na een geweldige Songkran te hebben gevierd, heb ik besloten om het wat rustiger aan te doen. De voornaamste redenen hiervoor zijn: stage opdracht, geld en het is ook wel lekker om wat fitter te zijn overdag. Verder heb ik ook nog goed nieuws: ik kreeg deze dag te horen dat ik mag beginnen met mijn Divemaster!! Daarnaast heb ik contact gehad met een klasgenoot die in Kuala Lumpur verblijft om samen iets te gaan doen tijdens onze visarun. We waren er al snel uit dat we allebei naar de Filipijnen wouden.

De dag erop besloot ik gelijk om wat skills af te ronden voor mijn Divemaster. Zo heb ik 3 zwemtesten gedaan en twee duiken geassisteerd met DSD’s (introductieduikers). Dat betekende de eerste dag gelijk vijf checks (van de 24)! Jammer genoeg zal dit niet iedere dag zo gaan.. ’S avonds hadden we een barbecue bij Latoya en Raf thuis om de dag af te sluiten. Dit is niet te laat geworden, want de volgende dag stond er de Deep duik op het programma. Een duik tot 40 meter, wat ook een skill is die je moet afronden voor je Divemaster. Van te voren vertelde Robert (die onze instructeur was) dat er Bullsharks voorkomen op de plek waar we heen gaan. Deze kunnen gevaarlijk zijn, maar het lijkt me heel gaaf om er één tegen te komen. Het frustrerende is dat de Bullsharks jou al van ver zien, maar dat ik door o.a. het slechte zicht op 40 meter de Bullshark niet kan zien. Toch hoop ik er nog één te kunnen zien voordat ik Koh Tao verlaat (al is de kans maar klein). Het hoogtepunt van de duik was een grote zeeslang die ik ergens op de rots zag liggen. De tweede duik zijn wij iets minder diep gegaan en zijn we vlak bij het wrak gaan duiken.

De volgende ochtend begon ik met een beetje theorie van de Divemaster cursus. Toen ik bezig was, kwam Diederik binnenlopen. Dat is een vriend van een klasgenoot van mij die via Facebook wat informatie had gevraagd. Het is best grappig om zo via Facebook mensen bij Impian te zien verschijnen. Net nadat Diederik weer was vertrokken naar zijn kamer kreeg ik te horen dat ik ook nog mee moest op de boot om een opfriscursus te geven. Ten eerste kwam het meegaan nogal onverwachts maar eigenlijk gebeurd dat wel vaker. Dat is Thailand. Maar verder had ik ook nog nooit een opfriscursus gegeven of gezien.. Dus ik moest mij snel even inlezen en met wat advies ging het eigenlijk wel prima! Best leuk om te doen en daarna had ik nog een funduik geleid. Eenmaal terug op de duikschool deed ik nog wat laatste dingetjes om vervolgens even uit te rusten.

De rust kon ik ook de volgende dag pakken omdat ik verder niet hoefde te duiken. De dag bestond uit wat klusjes doen en aan de stage opdracht werken. Verder had ik weer contact met Jasper (de klasgenoot) over onze visarun. Het werd toch maar Bali want dat scheelde weer in reistijd en prijs. Tussen Filipijnen en Bali hebben ook weer wat landen gezeten waar we heen wouden, maar over Bali waren we het wel weer eens. Na een dag zonder duiken doorgekomen te zijn, mocht ik daarna gelukkig weer het water in. Eerst in de ochtend waar ik twee duiken heb geleid met Alan (een Deen die ook Divemaster doet) en een Fransman (een opschepper die denkt dat die divemaster is). ’S Avonds mocht ik Latoya assisteren met een nachtduik. Het was een groep van 9 personen met 5 Divemasters. Het assisteren was dus niet echt nodig. Één van de leuke dingen aan deze duik was dat ik mijn nieuwe duikcomputer kon uitproberen die ik net had aangeschaft. Toen we terugkwamen van de duik kreeg Latoya te horen dat ze de volgende dag een Open Water cursus moest geven aan een: Thai die geen Engels spreekt, Een verwijfde Chinees die een beetje Engels spreekt en een Nederlander. Dat was natuurlijk wel even lachen. Daarna kreeg ik alleen te horen dat ik de hele cursus moest assisteren….

Het assisteren ging allemaal nog prima de volgende ochtend. De Thai schudde maar ja (dat doen ze altijd), de Chinees begreep het nog wel en de Nederlander ook. De middag gingen we het water in. Ik heb wel eens vaker gehoord dat Chinezen niet kunnen duiken. Ik kan dat bevestigen. Hij zwom (als hij bij uitzondering evenwicht had) altijd automatisch van ons weg. En onderwater leefde die helemaal in zijn eigen wereld. De Thai kon best aardig duiken, alleen wist hij niet helemaal hoe hij zijn vinnen moest gebruiken. De Nederlandse was een natuurtalent. Na twee dagen assisteren werd het een beetje vermoeiend om elke keer maar weer Lee (onze Chinees) te helpen. Op een gegeven moment keek die alleen maar naar beneden en schudde die nee. Dit leek ernstig en Latoya schrok er ook van. Na herhaaldelijk vragen of alles ‘oké’ was, kreeg Latoya uiteindelijk een teken dat het oké was en konden we ineens weer verder. Zoals ik al zei: in z’n eigen wereld. De middag/avond sloten we af met een drankje, een hapje eten en een beetje poolen. Daarna zocht ik redelijk vroeg mijn bed op. Mijn wekker ging namelijk alweer vroeg. Om 1 uur ’s nachts zelfs. Ik had met Alan afgesproken om samen ‘El Classico’ te kijken op mijn kamer. Jammer genoeg won Real Madrid en ik dook maar weer snel mijn bed in om de volgende wekker om 7 uur wat fitter uit mijn bed te verschijnen.

De volgende ochtend stond de laatste dag van het assisteren van de Open Water cursus op het programma. De trip ging gelukkig wel naar Chumphon. De dagen ervoor was de Whaleshark al een paar keer gespot op deze duiklocatie en de avond ervoor was ik er al van overtuigd dat die er weer zal zijn. Eenmaal op de boot aangekomen waar ik nog vol vertrouwen zat, kregen we de verlossende woorden: Whaleshark op Chumphon! Bam, wat een kick gaf alleen dat al. Ik zat vol energie en wilde gelijk de boot afspringen voordat die weer weg was. Jammer genoeg moesten we eerst nog wachten op onze cursisten. Na alle voorbereidingen sprongen we het water in en je raadt het al: Lee lukte het niet om naar beneden te komen. Ik zal mijn gedachtes niet beschrijven, maar ik bleef netjes geduldig en hielp hem onderwater komen. Nog geen vijf minuten onderwater horen we een hoop getik van duikers. Dit geluid maken duikinstructeurs en divemasters als ze iets zien en met al dat getik was het duidelijk dat dit over de Whale Shark ging. Ik moest er gewoon snel naartoe zwemmen, maar tegelijkertijd moest ik de cursisten en speciaal Lee in het oog houden. We zwommen over de pinnacle en daar was die: DE WHALESHARK! Wat een verschrikkelijk mooi beest is dat!! Ik kon mijn ogen er bijna niet vanaf houden, maar dit keer zag ik de Thai te ver naar beneden zinken. Ik trok hem voorzichtig naar boven en ik keek weer naar het schitterende beest! Latoya had Lee vast, ik was bij de Thai en de Nederlandse duiker had zichzelf zichtbaar onder controle en was ook vlak bij ons. Dit was gewoon een moment om te genieten. Een beest van gigantisch formaat, dit beeld valt niet te beschrijven en is bij langer na het gaafste wat ik ooit heb gezien! Wat mij betreft mochten we gelijk weer naar boven, want iets leukers zouden we toch niet meer zien. Gelukkig zagen we hem nog wel een tweede keer tijdens de duik. Eenmaal terug in de duikschool konden we het goede nieuws vertellen en sloten we de middag af met wat theorie. De cursus was afgelopen en ik had mijn twee checks voor het assisteren weer binnen!

De volgende dag hadden we een barbecue omdat Rasmus de Whale Shark drie keer in een week had gezien. De belofte was eigenlijk dat hij de Whale Shark zou vangen en dat die op de barbecue kwam, maar die belofte is hij niet nagekomen. De hamburgers waren echter ook erg goed en hierna hebben we het nog een gezellige avond/nacht in Sairee doorgebracht. De ochtend erna was er weer een duik in Chumphon, maar hier hebben we geen Whaleshark gezien jammer genoeg. Toch horen we steeds vaker berichten over een Whale Shark die gespot wordt in de omgeving. Dus hopelijk krijg ik hem nog een keer te zien. Verder heb ik in de afgelopen dagen nog een Rescue cursus geassisteerd. Waar bij mij het codewoord nog ‘Pizza’ was als je gered wou worden, hebben ze het nu verandert naar het prachtige woord: ‘Ellup’. Ook heb ik de stresstest gedaan, waarbij je alle equipment moet omruilen onderwater waarbij je maar 1 ademautomaat mag gebruiken voor ons tweeën. Ik deed de stresstest met een dikke duitser die op gegeven moment zowel op mijn trimvest als op zijn trimvest ging zitten waardoor ik niet meer kon ademen en het vest aan kon trekken. Daarom gebruikte ik de tweede ademautomaat van de instructeur (wat in totaal drie keer mocht was mij verteld). Na een hoop gedoe was het omruilen toch allemaal gelukt, alleen op de boot kreeg ik te horen dat ik niet de tweede ademautomaat van de instructeur mocht gebruiken. Kortom, ik moet deze skill nog over doen wat daarom nogal frustrerend is. Hierna hebben ik, Alan en nog iemand nog een mapping gemaakt van een duiklocatie als opdracht voor de Divemastercourse.

De komende dagen krijg ik het aardig druk omdat ik mijn stage opdracht moet afronden, divemaster moet afronden en nog op visarun moet. De visarun gaat nu trouwens naar Singapore. Lekker dichtbij en wat goedkoper. Dit staat nu wel vast denk ik. Daarnaast hoop ik nog een Bullshark te zien voordat ik weg ga en ik hoop de 100 duiken te bereiken! Op dit moment zit ik op 76 duiken. Ik weet niet of ik nog tijd ga hebben om nog een verslag in elkaar te tikken, maar deze is wel weer aardig gevuld zie ik.