Duiken, lekker eten en barhangen

Eigenlijk is in deze drie woorden de levensstijl op het eiland samengevat. Maar omdat het toch wel wat leuker is dan dat het klinkt, zal ik het verhaal wat langer maken. Nadat ik de vorige dag mijn woord ben nagekomen en vroeg ben gaan slapen, kwam ik lekker fit aan bij Impian. Eenmaal aangekomen kreeg ik te horen dat ik Suus (een divemaster) mocht gaan assisteren bij een funduik. Een vrouw van middelbare leeftijd wilde weer eens duik maken na het behalen van haar Open Water vorig jaar. We sprongen in het water en zwommen naar de boei om naar beneden te komen. Hier begonnen de eerste problemen al, de vrouw kon maar niet naar beneneden. Nadat Suus behoorlijk wat extra lood in haar zakken had gedaan, kon ze langzaam naar beneden. Dit hield ze echter maar met moeite vol en zo werd het een nogal stressvolle duik voor iedereen. Tijdens de pogingen om de vrouw rustig te krijgen, bleef ik rustig op de bodem rondkijken. Dit zijn eigenlijk de momenten dat je de leukste dingen ziet onderwater. Gewoon rustig op één plek blijven en je ademhaling het werk laten doen. Één van de dingen die ik zag onderwater was een kreeft en een doorzichtig visje die samenwonen in een holletje. Als je rustig duikt, zie je deze onderwaterwezens best veel op zandvlaktes. Het verhaal is dat het kreeftje blind is en het holletje graaft. Het doorzichtige visje staat altijd op de wacht en wanneer er een bedreiging plaatsvindt, seint het visje de kreeft in en die kruipt snel het holletje in. De vis probeert eerst stoer zijn holletje te beschermen maar die verdwijnt er vervolgens ook in. Vond ik best een leuk verhaal toen ze het mij vertelde.. De tweede duik zou ik de duik moeten navigeren. Dit ging helaas niet door omdat de vrouw last van verkoudheid had. Na dit duikavontuur gingen we ergens eten met onze vaste eetgroep (Audrey, Nathalie, Rasmus en ik). Daarna namen we zoals gebruikelijk een biertje als afsluiter aan de bar.

De volgende dag sliep ik lekker uit tot een uurtje of 10/11 en zocht ik de duikschool weer op. Dit was een dag waar ik vooral aan mijn stageopdracht bezig wilde gaan. Na een redelijk productief dagje gingen we eten bij Yang. Dit is een restaurantje waar ze zowel westers als thais eten serveren. Nadat we net ons eten kregen, viel de stroom uit. Na een paar happen naar binnen gewerkt te hebben, ging het licht weer aan en zagen we tot onze grote schrik in de spaghetti van Rasmus een dikke kever! Gelukkig voor hem was het licht weer aangegaan wat hem een knapperige maaltijd bespaarde.. Nadat ik lekker gegeten had, gingen we naar de Karma Bar. Eenmaal aangekomen viel ook hier het licht uit, dus besloten we maar niet al te lang te blijven hangen.

In de ochtend kwam ik om 7:45 aan bij Impian. We gingen die dag naar Chumphon. Dit is altijd een plek wat leuk blijft en waar ik naar uit kijk! Ik dook mee met de Divemasters in opleiding. Één van de leerlingen mocht de duik leiden. Onderwater waren vooral de Giant Groupers leuk om te zien. Het zijn best lelijke vissen, maar de grootte maakt het wel leuk om ze te zien. Hoe dieper je gaat, hoe groter je ze tegenkomt. Wij zaten op een diepte van 30 meter, waar ze al aardig uit de kluiten gewassen zijn. De tweede duik zal ergens op een ondiepere plek geweest zijn, omdat je dan wat langer kan duiken en voor de veiligheid voor het stikstof in je bloed. Hier zagen we triggerfishes (zoals bijna elke duik). Het enige ‘gevaarlijke’ is dat de Triggerfishes agressief zijn deze tijd van het jaar. Sinds ik hier zit heb ik al een paar Triggerfish aanvallen gezien. Om te zien is het wel grappig, zelf hoef ik het niet per sé mee te maken. Maar de kans dat het nog gebeurd is vrij groot en zonder een Triggerfishaanval hoor je er ook niet echt bij zeggen ze … S ’avonds gingen we gezellig naar Du’s bar. Dit is een bar waar je kan poolen, barhangen en voetbal kunt kijken. Perfecte combinatie als je het mij vraagt!

Na een goede nachtrust en nog nagenietende van mijn pooloverwinning brak weer een nieuwe stagedag aan. Deze dag ontmoette ik Janne, Linda, Bart en Pieter in de shop. Alleen Janne en Linda waren samen op reis, de rest reist op zichzelf. Voor zover dat kan tenminste want je ontmoet overal nieuwe mensen waar je verder mee reist. In ieder geval, hun volgde de Open Water cursus bij Impian Divers. Na een praatje besloten we om samen wat te gaan eten met de Nederlanders en het vaste eetclubje en daarna gingen we naar Sairee te gaan. Sairee is een deel van het eiland waar iets meer leven is en uitgaansgelegenheden zijn. We kwamen aan bij de Fishbowl. Dit is een gezellige tent met loungeplekken op het zand, livemuziek, een vuurshow, enz. Nadat het later werd en er steeds meer alcohol in de man/vrouw zat, werd er een brandend springtouw tevoorschijn getoverd. Wie gaat dat nou weer doen dacht ik nog.. Nog voordat ook maar iemand er aan had gedacht om daaraan te beginnen, stond Bart al klaar om erin te springen. Ging hem vrij aardig af! De volgende stunt was een brandende hoepel waar je doorheen kan springen. Daar ging Bart weer en ook dit was geen probleem. Na elke succesvolle poging kreeg je een shotje. Vervolgens kwam het springtouw weer terug. Bart sprong erin en de shotjes en biertjes eisten zijn tol…. de brandwond op z’n been viel gelukkig mee. Na een gezellige avond gehad te hebben, gingen we terug naar huis. Op de terugweg werd ik nog gevraagd om mee te gaan naar de Full Moon Party. In al mijn enthousiasme heb ik er goed over na moeten denken, maar het leek me toch niet zo goed idee om een dag van te voren aan te geven bij Impian om de komende 2 dagen niet beschikbaar te zijn.

De volgende dag bestond uit een rustig dagje en weer zonder een duik. Twee dagen niet duiken, dat is toch even wennen. Afkickverschijnselen had ik het nog niet, maar ik was wel weer graag dat water ingegaan! Na een dagje met de opdracht bezig te zijn geweest, gingen we voor het eten naar een visrestaurant. Aan de straat liggen allemaal verse vis klaar en je hoeft er alleen één aan te wijzen welke je op het bord wil. Ik was alleen met Rasmus en Audrey, omdat Nathalie ziek was en de rest op de Full Moon Party. We kozen allemaal voor de barracuda. Wilde ik toch een keer proberen, maar het was uiteindelijk niks voor mij. Toch nog maar even een pannenkoekje gehaald en daarna lekker vroeg mijn bed in.

Wreckspecialty, daar ben ik nu mee begonnen. In de eerste duik (van de in totaal vier duiken) moet een map van het wrak gemaakt worden met de dieptes, graden van de boeilijnen en mogelijke ingangen en uitgangen erbij. Ik was buddies met Audrey en we besloten dat ik de tekening onderwater moest maken. Met mijn tekenkwaliteiten leek het natuurlijk nergens naar en de dieptes was ik ook nog vergeten, lekker slim.. De tweede duik, een funduik, deed ik met Raf (een duikinstructeur in opleiding) en ik mocht die gaan leiden. Er zijn best veel dingen waar je op moet letten wanneer je een duik moet leiden en dit was nog maar met 1 iemand. Eenmaal boven vertelde Raf mij dat ik prima genavigeerd had. Leuk compliment, maar ik wist mijn god niet waar ik allemaal heen had gezwommen. Gewoon van diep naar steeds ondieper en de rest maar op geluk dacht ik nog. Uiteraard nam ik het complimentje gewoon netjes aan. Na het duiken besloten Rasmus, Audrey, Nathalie en ik om met de Nederlanders die naar de Full Moon zijn geweest pizza te gaan eten. Goed idee en aan tafel hebben we de verhalen van de Full Moon Party aangehoord. Het beeld dat ik er van kreeg: het is gewoon één groot gekkenhuis. Hier wil ik volgende maand graag naar toe. Na bijgepraat te zijn en vol van de pizza gingen we naar weer eens naar Du’s bar.

Na een gezellige avondje bij Du’s bar kon ik de volgende dag weer lekker uitslapen. Helaas geen duik voor mij overdag, maar een beetje werken aan mijn stageopdracht was ook geen slecht idee. Het idee was inderdaad niks mis mee, uitvoering kon deze dag beter. Maar gelukkig had ik wel iets om naar uit te kijken, de nachtduik! Dit vind ik het gaafste om te doen en het geeft een echte kick. Om een uurtje of 6/7 vertrekt de boot naar White Rock. Wanneer we het water inspringen is het nog schemering. Nathalie en ik doken met z’n tweeën, waardoor we lekker onze eigen route en weg konden gaan. Eenmaal onderwater wordt het al snel donker en heb je een zaklampje mee om te kunnen zien. De oceaan komt s’nachts echt tot leven. Alleen de eerste vijf minuten van de duik zagen we al een stingray, twee morenen en een barracuda. De tijd vliegt voorbij, maar het was weer een geweldige duik! Nog helemaal blij van de duik gingen we nog even wat eten en vervolgens afscheid nemen van de groep Nederlanders. Dit verdriet moesten we natuurlijk weer even wegspoelen bij de Karma bar. Dit is ook een beetje het beeld van Koh Tao. Je ontmoet mensen, die blijven een paar dag en je ontmoet vervolgens weer andere. Iedereen heeft een ander verhaal van zijn reizen en dat maakt het wel heel leuk vind ik!

Half 11 vertrok ik de volgende dag vanuit mijn Guesthouse om een ontbijtje te scoren. Helaas waren mijn slippers gestolen bij mijn guesthouse. Maar een groot probleem is dit niet, want op mijn blote voeten red ik het hier ook prima. Na het ontbijt liep ik naar de duikschool. Ik vroeg aan Robert of ik nog mee kon om te duiken en dat was gelukkig geen probleem. Ik dook met Raf en Jan (iemand die de instructeurscursus heeft gedaan). We besloten om een drop off bij Red rock te doen en vervolgens naar Japanese Garden te duiken waar de rest van de duikers heen gingen. Op deze route kom je een mooie grot tegen waar we in zijn gaan duiken. Jan nam met deze duik de foto’s en hij heeft me een paar leuke foto’s toegestuurd. De tweede duik deden we alleen in Japanese Garden en we zochten een andere grotje op. Dit keer nam ik de foto’s wat nog best lastig is onder water. De ene foto was beter dan de andere, maar er zitten een paar leuke tussen… Na deze mooie duiken gingen Nathalie en ik nog even langs Wat (de Thai). Zijn vriendin uit een ander deel van Thailand was bij hem en hij wou haar graag voorstellen. We dronken een biertje op zijn balkon en spraken af om de volgende dag bij de koreaan te gaan eten. Na Wat en zijn vriendin gedag gezegd te hebben, gingen we naar Sairee. Hier hadden we met een groot deel van Impian Divers afgesproken om wat te gaan eten. We waren in totaal met 15 man. Ik raakte samen met Nathalie in gesprek met ene Tom. Tom is 44 jarige Duitse Engelsman, die al jaren in Zuidoost Azië verblijft. Een echte wereldreiziger eigenlijk. Zijn (Thaise) vrouw was werkzaam als een tolk en die zat ook bij ons aan tafel. Ik raakte nogal onder de indruk van de verhalen die hij vertelde. Zo vertelde hij dat hij een journalist is en ook vaak in oorlogsgebieden moest werken. Een van de verhalen was dat zijn vriendin en hij te werk gingen bij de burgeroorlog tussen de ‘redshirts’ en het leger in Bangkok. Zijn vrouw was tolk voor de ‘redshirts’ en hij ging te werk als journalist bij het leger. Midden in de vuurlinie hielden ze (wanneer het mogelijk was) contact met elkaar via de telefoon om te waarschuwen wanneer ze zouden schieten en waar ze vooral niet moesten komen. Hij heeft journalisten vlak voor zijn neus zien omkomen, maar toch vond hij het een geweldige baan. Momenteel schrijft hij alleen boeken omdat hij niet meer fit genoeg is om in de gevaarlijke gebieden te werk te gaan. Na over van alles en nog wat gepraat te hebben gingen we met een klein groepje nog even naar Du’s bar. De rest bleef in Sairee of ging naar huis. Uiteindelijk werd het een latertje.

Uitslapen zat er voor mij de volgende dag niet in. Met een paar uurtjes slaap moest ik om kwart voor 8 weer aanwezig zijn in de duikschool. De wreckspecialty ging helaas niet door, maar we deden gewoon een funduik bij het wrak. De tweede duik heb ik niet gedaan omdat ik last had van mijn buik. S’avonds hebben we gezellig wat bij de koreaan gegeten met Wat en zijn vriendin en vervolgens als afsluiter nog even naar de Karma bar geweest. Eenmaal terug had ik een flinke tegenvaller: mijn ventilator begaf het. Dit is echt iets wat je moet hebben als je op dit eiland zit.

Dit was wel weer het verhaal wat ik de afgelopen anderhalve week heb meegemaakt. Over een kleine twee week zal ik een nieuw verslag proberen te maken.