40

Omdat Mario Wielink niet zonder mijn wekelijkse update kan, zal ik weer een nieuw verslag schrijven van mijn belevenissen de afgelopen 3 weken. Net nadat ik mijn vorige verslag had geplaatst, kwam er een groep Nederlanders de duikschool binnen lopen. Na goed kijken zag ik het pas, het was Floris met een aantal vrienden. Floris was de jongen die ik ook in het vliegtuig had ontmoet. Daar had ik hem de naam van de duikschool gegeven en dat heeft hij goed onthouden. Ik moest eerst goed kijken voordat ik hem herkende. Hij heeft een aardige make-over ondergaan door een piercing te nemen, haar te laten groeien, aardig aangepast aan Thailand in ieder geval. Hij was van plan om zijn Open Water hier samen met zijn vriendin Stanzi te halen. Het was gezellig om even bij te praten en te vertellen wat we allebei zoal beleefd hadden.

De volgende dagen zijn voornamelijk hetzelfde verlopen. Robert had mij gevraagd of ik de komende dagen iets meer in de shop aanwezig wilde zijn, omdat een aantal werknemers de instructeur cursus volgen en hij daar ook les moest geven. Dat vond ik natuurlijk geen probleem. de dagen bestonden vooral uit: klanten ontvangen, zorgen voor de materialen en een beetje bezig gaan voor mijn stage opdracht. Dit heeft ook wel iets leuks doordat je veel nieuwe mensen ontmoet. Zo’n dag begint om 9 uur en om een uurtje of 6 vertrek ik meestal. Het lijkt bijna een echte stage. Vier dagen later kon ik gelukkig weer een duik doen. Ik wil zoveel mogelijk blijven duiken om mijn veertigste duik te bereiken. Wanneer ik deze heb, mag ik beginnen met mijn Divemaster cursus. Dit is mijn doelstelling dat ik met het duiken wil bereiken op Koh Tao. Na weer een duik te hebben gedaan, moest dit natuurlijk weer even gevierd worden. Eerst hebben we bij de Koreaan gegeten en daarna sloten we het nog af bij onze vaste bar: de Karma Bar. Ik had het niet al te laat gemaakt want de volgende dag ging de trip naar de mooiste duikplek van Koh Tao: Chumphon.

Na een goede nachtrust was ik alweer om kwart voor acht bij Impian Divers. Na snel mijn tas ingepakt te hebben, kreeg ik te horen dat de planning was gewijzigd. We gingen niet meer naar Chumphon. Dit is hoe het gaat op Koh Tao. De plaats van bestemming is pas echt zeker wanneer je in het water ligt. We gingen nu naar een iets dichterbij gelegen bestemming. Omdat we een diepe duik gingen maken, moest er een droptank (reservefles met lucht) op vijf meter worden gehangen. Dit ging allemaal goed, er werd alleen één essentieel punt vergeten: de fles vastmaken aan een touw. De fles zonk naar de bodem en Audrey en ik besloten om de tank te gaan zoeken omdat er toch geen klanten met ons mee waren. Na een tijdje gezocht te hebben zag ik de fles op de bodem van de oceaan liggen. Ik keek even om en waarschuwde Audrey dat ik de tank zag. Vlak voordat ik bij de tank was, kwam David (een Spanjaard die ook bij Impian duikt) snel naar de tank gedoken. Hij pakte de tank onder zijn arm, draaide de tank open en begon er snel van te ademen. Wat bleek achteraf: hij heeft een bijna lege tank op z’n rug gedaan en is in zijn eentje (normaal duik je minimaal met twee) de fles gaan zoeken. De tank van hem raakte leeg en hij vond hem net op tijd. Gelukkig is David ook een freediver en weet hij goed met z’n adem om te gaan. Eenmaal met twee tanken onderwater seinde Audrey en ik tegen David dat we met z’n drieën naar boven moesten gaan. David had echter andere plannen en ging verder funduiken met 1 tank op z’n rug en 1 onder zijn arm. Gekke Spanjaard, maar wel lachen! Na dit avontuur heb ik de middag in de shop gezeten en een paar voorbereidingen gedaan voor de nachtduik. Om een uurtje of zes stapte we de boot op om te vertrekken. Deze nachtduik dook ik alleen samen met Raf. Met z’n tweeën duiken is een stuk leuker omdat je dan niet afhankelijk van andere bent en samen lekker rustig je eigen weg kan gaan. Het enige nadeel was dat Raf zijn lamp aardig wat weg heeft van een bouwlamp en mijne daardoor in het niet viel. Toch was het weer een mooie duik om te doen. Hierna gingen we even wat eten bij Bam Bam, waar je heerlijke schnitzels kunt eten. Ja die heb je hier ook en dat is genieten! Uiteindelijk sloten we af bij Du’s bar.

De volgende dag verliep vrij rustig, althans bij de duikschool. We wouden even bij de Karma bar zitten en daar ontmoetten we Sarah. Na een beetje gepraat te hebben, besloten Rasmus, Audrey, Sarah en ik naar Sairee te gaan. Floris en Stanzi (vriendin van Floris) waren nogal aan het kwakkelen met hun gezondheid dus die bleven achter. Voordat we weg gingen kocht ik nog even snel slippers, aangezien ik al een paar weken op blote voeten loop. Uit ervaring weet ik dat de wandeling naar Sairee daar iets te ver voor is. Een van de vaste plekken in Sairee is de Fishbowl. Dit is een mooie tent met vuurshows en loungeplekken op het strand. Al heel snel kwamen de buckets tevoorschijn en dan moet je eraan geloven. Gelukkig was ik de volgende dag vrij en hoefde ik me nergens druk om te maken. Voor zover ik weet heb ik dat ook niet gedaan.
Één van mijn weinige dagen vrij besloot ik te beginnen met flink uitslapen. Dit was mij prima bevallen en om deze toch nog iets actiefs te doen hadden we besloten om met de haaien te gaan snorkelen in Shark Bay. We haalden de spullen snel op bij Impian en daarna namen we de taxi naar de andere kant van het eiland. We sprongen het water in en vergeleken met de rest van het eiland vond ik er eigenlijk niet veel te zien. Ik zwom nog een beetje rond en na een tijdje vroeg ik aan Rasmus wat hij er van vond. Hij vond het helemaal geweldig met al die haaien zei die. Ik dacht dat hij een grap maakte, ik had er tenslotte geen één gezien! Even later zag ik de eerste haai en de truc was om daar gewoon achteraan te zwemmen. Uiteindelijk zwommen ze overal om me heen. Het is nog geen whaleshark, maar dit vond ik al heel gaaf om te zien! Na het snorkelen hebben we wat gegeten aan die kant van het eiland en daarna nog even een afzakkertje bij Du’s bar gedaan.

Ik opende mijn computer de volgende dag en daar zag ik in mijn inbox een mailtje van mijn stagebegeleider van school. Ik had hem twee à drie weken geleden een mail gestuurd met een deel van mijn stage opdracht. Zijn reactie in de mail was: “Hey Lars, al lekker bruin geworden? Ik zal volgende week feedback geven op je opdracht.” Tot op de dag van vandaag heb ik nog niks van hem gehoord. Kortom, hier hoef ik niet veel van te verwachten. S’avonds hebben we de laatste dag van Sarah goed afgesloten bij Baby Rasta. Dit is een beetje een probleem op Koh Tao. Het is altijd wel een eerste of een laatste dag iemand. Je hebt dus altijd een reden om naar de bar te gaan en iets te vieren. Deze keer werd het ook laat.

Na een nachtrust van maximaal drie uur moest ik weer opstaan. Ik heb de hele dag in de duikschool gezeten en het internet deed het ook nog eens niet. Een zware dag… Ik heb een tijdje met Mark (een Spanjaard) staan praten. Hij volgt hier zijn Divemaster als straf van zijn ouders. Ja je leest het goed! Zijn ouders hebben hem naar Koh Tao gestuurd om zijn Divemaster te halen, omdat hij in Spanje nogal een flierefluiter is. Hier hopen ze dat hij wat zelfstandig wordt. Ik hoop dat jullie van deze ouders leren pa en ma! Na dit inspirerende verhaal heb ik met Audrey en Rasmus lekker pizza gegeten. Ik kon mijn ogen nauwelijks openhouden en daarom ging ik hierna gelijk hierna slapen.

De volgende twee dagen heb ik een paar mooie duiken gemaakt. Eerst een nachtduik wat echt nooit gaat vervelen! De dag daarna deed ik mijn Deep Specialty. Het eerste onderdeel was een duik naar veertig meter. Dat was interessant om te doen, alleen op een diepte van 25 meter werd het zicht drastisch minder. Uiteindelijk kon ik niet meer dan 1 meter voor mij uitkijken. Eenmaal op veertig meter aangekomen kreeg ik een beetje last van stikstofnarcose. Dit komt wel eens voor als je op een grote diepte komt. Het voelt alsof je dronken bent, dat is wel grappig om mee te maken. Ik heb zelfs verhalen gehoord dat mensen zo van de kaart zijn dat ze hun ademautomaat uitdoen en dat aan de vissen willen geven. Gelukkig was ik niet zo ver heen! Dit zijn dan ook de extreme gevallen.. De tweede duik was meer een funduik en op het eind moesten we de droptank gebruiken om te ademen. Onderwater waren we alleen de droptank kwijt.. Het bleek dat de kapitein hem al naar binnen had gehaald, dit moet nog een andere keer gedaan worden nu. Maar buiten deze mooie duiken was er ook nog een andere leuke bijkomstigheid. Ik heb tijdens mijn duik naar 40 meter op mijn 40e dag (ongeveer denk ik) mijn 40 duiken bereikt!! Nu mag ik officieel beginnen met mijn Divemaster. Ik weet nog niet wanneer ik werkelijk zal beginnen maar ik denk en hoop snel!

Na twee dagen in de duikschool gezeten te hebben, gaf Rasmus een feest voor zijn verjaardag. Dit was een barbecue bij de Karma Bar. Er was vis en vlees in overvloed voor de barbacue waaronder een grote barracuda die ze speciaal hiervoor hadden gevangen. Na het geslaagde feest gingen we naar Sairee toe. Het was heel gezellig daar en meer kan ik er helaas niet over vertellen. Ik weet alleen dat ik 6 maten te kleine slippers heb terug genomen en dus weer opzoek moet naar nieuwe…

De volgende ochtend ging mijn wekker weer om 8 uur. De ochtend heb ik in de duikschool gezeten, maar s’middags moest ik onverwachts een advanced cursus assisteren. Een kater is vervelend, maar een kater onderwater is misschien wel iets erger. De lucht die je inademt is namelijk al heel droog en met de droge mond die ik al had, was het geen goede combinatie. Gelukkig ging het allemaal goed en als je eenmaal gedoken heb, is de kater daarna snel weg. Helaas was deze dag ook de laatste dag van Audrey. Het verjaardagsfeest van Rasmus was eigenlijk ook al een beetje een afscheidsfeest voor haar. We sloten deze dag af met een hapje eten en daarna een biertje bij de Karma Bar. Daarna was iedereen moe en gingen we naar huis.

De dag daarna had ik een rustig dagje in de duikschool en had ik Audrey even uitgezwaaid. De dag daarop mocht ik mijn eerste duik leiden. Deze duik ging ook nog eens naar Chumphon. Dit was echt heel leuk om te doen! We hadden mooie vissen gezien onderwater en het is leuk om te zien dat degene die je meeneemt blij is na de duik. S’avonds ben ik weer naar Sairee geweest met een groepje Nederlanders die duiken bij Impian Divers en Rasmus en Alan. Alan is een vriend van Rasmus uit Denemarken die hier ook komt duiken. Dit was een erg leuke avond en het goede van deze avond was dat ik nieuwe slippers heb meegenomen die maar 3 maten kleiner zijn. Dit loopt al een stuk beter. Ik heb besloten om geen nieuwe meer te kopen omdat ik ze toch alleen maar kwijtraak.

De volgende dag werd ik om een uurtje of twee wakker. Deze dag had ik maar één ding in de planning staan en dat was naar de kapper gaan. Toen ik wakker werd, ging ik naar de duikschool waar ik met Rasmus had afgesproken. Alan was ziek en we besloten een biertje bij hem op de kamer te gaan drinken om hem te irriteren. We werden al snel weggestuurd en we zochten een hangmatten op in een houten hutje tussen de palmbomen en met uitzicht op de zee. Wat een heerlijke plek om uit te brakken! Na hier 3 uur gelegen te hebben, was het tijd om naar de kapper te gaan omdat die bijna dicht ging. De dag sloten we af met een barbecue een stukje verderop waar ik zowel mijn ontbijt, lucht en avondeten naar binnen werkte. Heerlijke dag was dit!

Na weer lekker bijgeslapen te hebben, mocht ik de volgende dag een Open Water cursus assisteren. Dit waren twee duiken aan de andere kant van het eiland waar ik nog niet eerder ben geweest. De plekken zelf waren niet bijzonder, maar ik heb daar wel twee schilpadden gezien. Dat blijven mooie beesten om te zien! Verder is het weer hier de afgelopen twee dagen iets minder. Ook op dit moment is er een tropische regenbui. En als het regent gaat het er hier ook heftig aan toe. Maar maak je geen zorgen, ik red me wel! Jullie medelijden is verder niet nodig!

Dit is een aardig lang verhaal geworden en ik hoop dat Mario hier tevreden mee is. Als tegenprestatie verwacht ik nu wat doelpuntjes, want dat valt een beetje tegen wat ik zo zie. Nu weet ik dat Jeroen geblesseerd was, maar je kan niet altijd op hem terugvallen. Jullie moeten het ook zelf doen. Nou dit was mijn verhaal weer voor deze week.