3 maanden Brisbane

Een nieuwe job, nieuwe avonturen maar nog steeds in het oude vertrouwde hostel in Brisbane. Er zijn inmiddels al twee maanden voorbij gegaan sinds mijn vorige verslag maar de tijd is voorbij gevlogen. Na mijn vorige blog heb ik nog een maand langer doorgewerkt voor het verhuisbedrijf Grace. Het werk lag niet meer zo voor het oprapen zoals in het begin. Toch bleef ik wel voor Grace werken omdat het WK eraan kwam en ik mijn eigen vrije dagen kon kiezen. De ene dag werk was leuker dan de ander maar het hield me wel fit. Een van de leukere dagen als verhuizer was toen ik met Charlie, uit Nieuw-Zeeland, samen met de truck op pad mocht. Charlie is een aardige gozer maar wel wat ongeduldig richting klanten. Wanneer hij wat gestrest raakt krijgt hij ook zenuwtrekjes in z'n gezicht. Onze dag begon met een piano afleveren bij een bejaard stel. De piano is niet het favoriete onderdeel om te tillen. De oudere vrouw was daarbij super kritisch over alles wat je maar kon bedenken. Haar eerste vraag was of we wel ervaren genoeg waren om haar piano te tillen. Na haar gerust gesteld te hebben met onze "jaren ervaring" in het verhuizen konden we eindelijk de piano het huis in tillen. Toen het eenmaal op de aangewezen plek stond kwam ze nog even langs met een meetlat om te kijken of het wel precies genoeg was. Ik kon er wel de humor van inzien. Vervolgens vroeg de oudere vrouw nog of Charlie in de tussentijd even een klusje in haar tuin kon doen terwijl de vrouw alles ging opmeten. De zenuwtrekjes werden steeds meer zichtbaar, maar Charlie wist zich nog in te houden en heeft een paar kleine tuinwerkzaamheden gedaan. Ik kon ondertussen de piano heen en weer schuiven. Toen de vrouw met meer voorstellen kwam was Charlie het zat en vertelde haar op een duidelijke manier dat we toch echt moesten gaan. Met grote medelijden voor de oudere man lieten we het bejaarde stel achter. Op naar de volgende klant. Bij aankomst was er alleen een vrouw die gebrekkig Engels sprak. Gelukkig wisten we wat ons te doen stond en laadden we de meubels in. Volgens de vrouw moest er nog meer in de truck ingeladen worden, maar dat stond niet op de lijst. Na wat heen en weer gebel bleek dat de vrouw nog geen betaling had gedaan. Aan ons werd de opdracht meegegeven om alles weer uit te laadden. Op dit moment werd de vrouw hysterisch en speelde bij Charlie de zenuwtrekjes weer op. Ik vond het allemaal nog wel prima en genoot eigenlijk nog steeds van de hele dag op pad te zijn en door Brisbane en omgeving te rijden. Na nog een paar keer in- en uitladen was Charlie het zat en hij vertelde de vrouw dat we echt moesten gaan en dat ze het met Grace maar moest overleggen. We lieten uiteindelijk alle meubels achter en gingen op weg naar onze volgende klant in het centrum van Brisbane. Het was een prachtig appartement op 44 hoog met een schitterend uitzicht over de stad. De eigenaar was advocaat van beroep en een super relaxte gozer. Op het eind na het inpakken van z'n spullen bood hij ons bier en sterke drank aan die we mee mochten nemen. Goede gozer! Na twee andere kleine klusjes moesten we op de terugweg nog twee collega's ophalen die zonder benzine kwamen te staan op de snelweg. Uiteindelijk zat Charlie er helemaal doorheen na de 13-urige werkdag en had ik een topdag gehad!

De lange werkdagen waren goed vol te houden voordat het WK begon. Tijdens het WK was het een ander verhaal en ben ik mijn hele ritme verloren. De wedstrijden waren hier 's nachts en 's ochtends om 2, 5, 8 en 11 uur. Mijn werkdag begon normaal gesproken om 7 of 8 uur. Tussen werk en de wedstrijden moest ik gewoon zoveel mogelijk slaap pakken als mogelijk was. En overdag slaap pakken is niet gemakkelijk wanneer je in een dormroom slaapt met 5 andere. Het wordt al helemaal moeilijk wanneer een van je roomies een drugsdealer is die zelf ook zijn dagelijkse portie nodig heeft en je constant wakker maakt met de vraag waarom je slaapt. Inmiddels is hij gelukkig het hostel al uitgekickt wegens dealen terwijl hij vrolijk naar de camera zwaait. Ondanks de zware maand was het wel super gezellig met alle nationaliteiten in het hostel. Een redelijk percentage van het hostel was Engels maar die hadden al snel niks meer te vieren. Als troost heb ik ze het liedje "Alle Duitsers zijn homo" geleerd om mijzelf wat steun te geven tegen alle Duitsers hier in het hostel. Naast Duitsers waren er ook veel Fransen. De kwartfinale Duitsland-Frankrijk leefde hier dan ook gigantisch. Helaas waren er niet heel veel Nederlanders in het hostel. Tijdens de groepsfase hadden we nog wel een groepje van 5, maar in de finalerondes moest ik in de bar opzoek naar Nederlanders. Nederland-Costa Rica heb ik zelfs samen met een Duitser moeten kijken ;)

Na het WK had ik nog een paar andere kleine jobs aangepakt. Zo heb ik onder andere geholpen met een tuin aan te leggen en heb ik een paar nachtdiensten aangenomen voor het bestraten van een winkelstraat. Maar het gevoel om Brisbane te verlaten werd steeds sterker. Het werk was er eigenlijk te weinig om nog verder te kunnen sparen en veel vrienden van het hostel gingen ook verder of naar huis. Bovenal was (ben) ik gewoon heel erg toe aan een nieuw avontuur. Op het moment dat ik eigenlijk al een beslissing had genomen om Brisbane te verlaten kwamen Ben (Italie), Chris (DL) en Robin (DL) naar mij toe met de vraag of ik ook bij het bedrijf waar zij werkten wou komen werken. Eigenlijk hoefde ik er niet lang over na te denken en heb ik de baan gelijk aangenomen. Momenteel maak ik dan ook flink carrière als dozenstapelaar in een piepschuimfabriek. Oja, en het geld is ook wel goed.
Ik ben van plan om het werk 2 maanden te doen en dan kan mijn geest het niet meer aan en kan ik ook voorlopig weer reizen!

Zoals het altijd gaat in een hostel ontmoet ik ook weer veel nieuwe mensen en maken we in het weekend leuke uitstapjes. Zo heb ik mijn eerste rugbymatch bezocht: Broncos vs Sharks. Het begin was redelijk saai en al snel stond het 22-0 voor de Broncos. Zover mij rugbykennis gaat had ik wel het idee dat het gespeeld was. Helemaal omdat de Sharks in de afgelopen 3 wedstrijden geen punt had gemaakt en onderaan de league staat. Uiteindelijk werd het nog een top wedstrijd en werd het 22-24 voor de Sharks. De sfeer in het stadion is alleen wel minder dan bij een voetbalwedstrijd. Een ander leuk uitstapje was naar Stradbrooke island waar ik samen met Haydn (Engels) naar toe ging. Hier hebben we walvissen, dolfijnen en (mijn eerste) kangoeroe kunnen spotten. Twee weken geleden kwam Harold ook nog langs voor een aantal dagen in het hostel waar ik nu verblijf. De eerste dagen was ik nog aan het werk en hebben we 's avonds mooi bij kunnen praten over onze avonturen in de tussentijd. Het weekend was ik vrij en hebben we wat sightseeing in Brisbane gedaan om het vervolgens af te sluiten met een groep van het hostel in Surfers Paradise. Dat is een strandplaatsje onder Brisbane waar de naam vooral valse hoop geeft wat surfen betreft. Het was wel een gezellige dag en op zondag hielden we onze wekelijkse barbecue op het strand. Na de barbecue werd er weer afscheid genomen van Harold die momenteel z'n avontuur voortzet in Azie.

Het vorige weekend heb ik ook doorgebracht met een groep van het hostel in Noosa. Dit is een strandplaatsje 150km ten noorden van Brisbane. We waren in totaal met een groep van rond de 15 personen en we gingen allemaal op ons eigen vervoer daarheen. Ik besloot met 5 anderen een race te houden wie het snelst naar Noosa kon liften. We splitsten het op in twee groepen en begonnen 's ochtends vroeg. Ik was samen met Haydn en Ben. Ons plan moest nog bedacht worden en we begonnen langzaam met een kopje koffie bij de supermarkt. Ondertussen probeerde ik langs de weg al een lift te krijgen maar we kregen al snel als tip om ergens anders heen te lopen om een lift te krijgen. Na drie kwartier lopen hadden we het idee dat we een goede plek hadden gevonden. Het echte liften kon beginnen. We stonden met onze borden langs de weg. Als eerste stond Haydn daar met "Noosa", daarna zag je mij met "Just north" en Ben sloot het af met "Pls". De mensen waren vrolijk achter het stuur en lachten maar niemand pikte ons op. Het duurde 10 minuten, 20, 30 en na drie kwartier kwam er een vrouw langs lopen die ons vertelde dat we op de verkeerde plek stonden… Ze was wel super aardig en vertelde ons dat als ze terug kwam van haar wandeling en wij daar nog steeds stonden dat ze ons naar een goede plek zou brengen. Uiteraard stonden we nog op dezelfde plek een half uur later en de oudere vrouw was zo aardig om ons op te pikken. Ze vertelde dat ze flink was gaan feesten en een kater had maar weer op tijd fit moest zijn omdat ze even later weer een feest had. Niet het eerste wat je verwacht bij de oudere vrouw. Na het halen van een ijsje probeerde we weer een nieuwe lift te krijgen. Na vijf minuten hadden we al een nieuwe lift te pakken. Het was een vrouw met twee kinderen in de auto. Ze kwamen net terug van een rugby wedstrijd van de kinderen en de vrouw heeft de hele weg verteld hoe goed haar zoontje wel niet was. Het zoontje was wel een lief ventje. Hij vertelde zijn moeder een paar keer dat ze ons rechtstreeks naar Noosa moest brengen. Helaas was het toch iets te ver van de route en werden we gedropt bij een ander benzinestation. Vanaf daar werden we na 2 minuten alweer opgepikt door een gozer uit het leger. Het klikte gelijk al goed tussen hem en ons. Na een gezellige rit dropte hij ons ergens bij een beroemde pub langs de snelweg. Hier zat er niets anders op dan een biertje te drinken en even onze rust te pakken. Het andere team was ongeveer al in Noosa toen wij Brisbane nog niet uit waren dus voor de winst hoefden we het niet meer te doen. De volgende bestuurder die ons meenam was een aparte vent. Hij was onderweg naar een visstek en dronk mooi z'n biertje achter het stuur. Al redelijk snel werden we bij een invoegstrook voor de snelweg afgezet. Voor ons gevoel moesten we maar snel onze laatste lift scoren voordat het donker werd. Gelukkig duurde het ook deze keer maar een paar minuten voordat een auto stopten. Het was een heel vriendelijk stel die voor ons wel even om wou rijden naar Noosa. Na veel gelachen te hebben kwamen we aan op de plek van bestemming. Het heeft veel langer geduurd dan nodig maar het was de trip zeker waard. De avond hadden we tot in de late uurtjes op het strand doorgebracht. De volgende dag hadden we een ander strand bezocht wat beter voor de golven was met surfen. De terugweg waren er gelukkig nog wat plaatsen over in de auto en zondagavond kwamen we terug van het topweekend!

Voorlopig blijf ik hier dus nog wel even rondhangen in Brisbane. Met de weekendjes weg is er hier nog genoeg te zien in de omgeving en in de tussentijd kan ik rustig gaan nadenken wat ik na het werk wil ga doen. Op het moment denk ik erover op naar het noorden te liften maar gelukkig kunnen de plannen ook zo weer veranderen!